Fausto Socino

Fausto Socino
Información sobre la plantilla
Socin452.jpeg
Nacimiento5 de diciembre de 1539
Siena, Bandera de Italia Italia
Fallecimiento4 de marzo de 1604
Luclawice, Bandera de Polonia Polonia
NacionalidadItaliana
CiudadaníaPolaca
OcupaciónAbogado y político

Fausto Socino. Reformador italiano cuyas ideas antitrinitarias le enfrentaron a Calvino y a las iglesias reformadas. Se refugió en Polonia y contribuyó a organizar en la Europa Oriental la iglesia de los hermanos polacos.

Síntesis biográfica

Nace en Siena, Italia, el 5 de diciembre de 1539. Quedó huérfano a edad temprana, por lo que su educación fue defectuosa.

No obstante, se entrega al estudio de Derecho al igual que algunos de sus parientes, especialmente su tío Laelio, de quien recibe su enseñanza teológica.

Vive en Lión (1559-1562) y en Zurich (1562), donde estudia los fragmentos literarios de su tío y comienza su propia actividad como escritor con Explicatio primæ partis primi capitis Evangelii Johannis (Raków, 1562), una especie de programa antitrinitario.

Trayectoria

Durante 1562-1574 ejerce cargos oficiales en la corte de Francesco de Médicis en Florencia, consintiendo con las diversiones de la época.

En Basilea, 1574-1578, elabora su sistema, a raíz de sus dos obras más importantes: De Jesu Christo servatore (Basilea, 1594) contra el pastor reformado francés J. Covet y De statu primi hominis ante lapsum (Raków, 1610) contra F. Pucci de Florencia.

Acepta una invitación de Georgius Blandrata para Transilvania, intentando ayudar infructuosamente a éste a disuadir a Franciscus Davidis de sus ideas no adorantes.

La perturbación teológica, junto con la aparición de la peste, le obligan a dejar Transilvania, en 1579, yendo a Polonia, donde el apellido Socino había adquirido fama por la estancia de su tío en 1556 y 1558 y donde el movimiento unitario estaba ganando terreno e influencia política.

Allí, 1579-1604, hizo un esfuerzo para unir las facciones divergentes en una organización. En Cracovia, 1579-1583, se entrega en vano a unir a los hermanos polacos, una sociedad de unitarios, pero fracasa por su rechazo a ser rebautizados.

Junto a los anabaptistas, los unitarios rechazaban vigorosamente asumir cargos políticos, recurriendo contra los tribunales civiles y el servicio militar. También había diferencias teológicas sobre la preexistencia de Cristo, el milenio y la no adoración de este.

Por medio de disputaciones en sínodos, especialmente discusiones, y varias obras literarias, Socino finalmente logró poner armonía y que se aceptaran sus propias ideas.

Muerte

Muere en Luclawice, cerca de Cracovia, el 3 de marzo de 1604. Inmediatamente, apareció el Catecismo Racoviano, principal símbolo de los socinianos.

La obra de revisar el catecismo de 1574 se asignó a Socino y Statorio, otro unitario, ambos trabajaban independientemente. La Institutio de Socino quedó inacabada por su muerte, siendo terminada por Valentin Schmalz, Hieronymus Moskorzowski y Johann Volkel, tras la muerte de Statorio, mediante los manuscritos de Socino (publicada en polaco, 1605; edición alemana ampliada 1608; en latín Catechesis ecclesiarum y ampliada por Moskorzowski y dedicada a Jacobo I de Inglaterra y citada brevemente como Catechismus Racoviensis, 1609; otra edición latina con correcciones y adiciones por Johann Crell y Johann Schlichting, preparada por Wiszowaty y Joachim Stegman, Ámsterdam, 1665.

Idea del bautismo

Su idea del bautismo prevaleció sobre la anabaptista en el sínodo de Raków, 1603. En 1583 deja Cracovia por temor a la persecución del rey Esteban Bathory, afincándose en Pawlikowice, una población cerca de Cracovia.

Regresa a esta última ciudad, 1585-1587, asistiendo al sínodo de Brzesc en Lituania, en 1588, donde mediante el éxito de sus disputas teológicas confirma permanentemente su influencia sobre los unitarios.

Ataques y maltratos

Fue atacado en algunas ocasiones: en 1594, por una tropa de soldados; el día de la ascensión, de 1598, cuando estudiantes de Cracovia, incitados por sacerdotes católicos, le sacaron de su lecho de enfermedad, llevándolo medio desnudo por las calles e infligiéndole daños físicos.

Solo por mediación de Martin Vadovita, profesor de la universidad, pudo escapar de la muerte por ahogamiento.

Destrucción de su obra

Durante el asalto todos los papeles, manuscritos y libros hallados en su casa fueron quemados en la plaza pública.

Luego vivió en Luclawice, 1598-1604. Pero Sus obras exegéticas, polémicas y dogmáticas aparecieron en Bibliotheca fratrum Polonorum, vols. i.-ii., editadas por su nieto, Andreas Wiszowaty (Irenopolis, Ámsterdam, 1656). También bajo el título especial Fausti Socini Senensis opera omnia.

Las obras dogmáticas más importantes son Prælectiones theologicæ (Raków, 1609); Christianæ religionis brevissima institutio per interrogationes et responsiones, quam catechismum vulgo vocant (1608) y Fragmentum catechismi prioris F. L. S., qui periit in Cracoviensi rerum ejus direptione.

Fuentes